Te veel om op te noemen!

Hier ben ik weer! Dit keer live verslag vanuit El Salvador, Playa el Tunco. Hoewel ik natuurlijk niet echt van ´live´ kan spreken, aangezien mijn update gaat over de afgelopen twee weken. Hoe dan ook, een goed moment om te oefenen met ´in chronologische volgorde verhalen vertellen´ ;)

Nadat we afscheid hadden genomen van de 2x 2 Canadese meiden, een Engelsman en een New Mexico-girl, zijn we vanuit Monterico (Guatemala) in een shuttle vertrokken naar Antigua. Wat een bizar slechte bestuurder hadden wij! Na een paar uur kwamen we kotsmisselijk uit het autobusje en konden we op zoek naar het hostel wat we eerder in Nederland al geboekt hadden. Hier zouden we een nachtje verblijven voordat we aan ons Bamba Experience avontuur zouden beginnen. Eenmaal aangekomen bij het hostel, bleek het gesloten te zijn en had de eigenaar het hostel voor een maand aan een groep Canadese en Amerikaanse mensen verhuurd. Leuk om van te voren dingen vast te zetten (en een aanbetaling te doen), maar helemaal niet handig. Gelukkig mochten we onze spullen daar laten staan tijdens onze zoektocht naar een ander hostel. Na een half uurtje kwamen we terug om onze tassen te halen en in de tussentijd was hun woonkamer veranderd in een gezellig, huiselijk sfeertje met een grote gedekte tafel. De meiden vertelden dat het vandaag Canadian Thanksgiving was en vroegen of we een hapje mee wilden eten. Wow, super leuk maar ook echt heerlijk gegeten! De volgende dag zijn we naar Sero de la Cruze gegaan met Maria (de New Mexico girl die we eerder in Monterico hadden ontmoet), een groot wit kruis die op een berg staat waarbij je een mooi uitzicht hebt op het stadje Antigua en de omliggende vulkanen. ´s Avonds werden we opgehaald door de shuttle bus van Bamba Experience om naar Flores te gaan. Na een slechte start (onze namen stonden niet op de lijst en we hadden ook geen bewijs van Bamba gekregen om aan de buschaffeur te overhandigen waardoor hij zijn geld misliep) is het alleen nog maar bergafwaarts gegaan met ons Bamba Experience avontuur. We hebben geleerd om niet meer in de stomme verkooppraatjes van de reisbureau´s in Nederland te trappen en zeker om niets in het vooruit te boeken als het aankomt op dit soort landen.

Flores is een schattig klein stadje dat als een soort van schiereilandje aan het stadje Santa Elena vast zit. De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om de ruïnes van Tikal te bewonderen. Om 06.00 stonden we als eerste bij de poort en een uur later liepen we tussen de ruïnes door. Het was voor mij de eerste keer om hier real life mee in aanraking te komen en ik heb er erg van genoten. Bizar hoe men vroeger deze onwijs grote, heilige gebouwen met de hand heeft kunnen bouwen! Vanuit Flores hebben we Guatemala de volgende dag verlaten en vijf uur later kwamen we aan bij de grenspost tussen Guatemala en Belize. Mensen die mij kennen hoef ik niet uit te leggen dat ik na twee dagen achter elkaar voor 05.00 naast mijn bed te staan, niet in de beste staat was. Eenmaal aangekomen in Belize City hebben we meteen de boot naar het eilandje Caye Caulker gepakt. Helaas was in de tussentijd mijn linkervoet opgezwollen en bleek bij de medische post in Caye Caulker dat ik allergisch ben voor zandvlooien. Great: nummer 4 op de lijst. Ach, zo leer je jezelf ook beter kennen he? Dit zorgde er echter wel voor dat normaal lopen niet echt lukte dus voordat ik überhaupt gesettled was, liep ik er al als een echte Caye Caulker ´relax-and-jaaaaa..man´-bewoner bij. Na twee dagen was de zwelling voor het grootste gedeelte weg en was de zon ook gaan schijnen. Hierdoor leek het eilandje met haar witte stranden, vissersbootjes, reggae muziek luisterende en dreadlocks dragende mannen steeds meer op het plaatje van een klein paradijsje wat wij in ons hoofd bedacht hadden.

Aangezien Caye Caulker behoorlijk klein is en het ook laag seizoen was (ook wel slow season genoemd door de eilandbewoners) zijn we Christopher en Joelle (een stelletje die we tijdens naar Caye Caulker hebben ontmoet) vaak tegengekomen. Samen ontstond het idee om op de eerste mooie dag een kayak te huren en met onze eigen gemaakte hengels (lees: een visdraadje met een steentje en een haakje eraan gebonden) ons avondmaal te gaan vangen. Juist ja. De kayaktocht was leuk hoewel we uiteraard niets hebben gevangen. Eenmaal terug bij het hostel heb ik samen met Christopher nog even ons ´hengeltje´ uitgegooid. Na veel verwoede pogingen (zes krabben die tussen de houten steiger door terug het water in plonsden, een vis met overgewicht die de draad liet knappen en een rog die naar mijn mening te groot was waardoor ik snel mijn hengeltje uit het water heb gehaald) hebben we het opgegeven en zijn we de volgende dag beter voorbereid aan de slag gegaan. Met een grote emmer om de krabben in op te vangen hebben we het opnieuw geprobeerd. Helaas bleef het niet alleen bij krabben en had ik ineens een of andere grote, spartelende vis op de steiger liggen. Op dit moment gingen Chris en ik er nog van uit dat dit mooie grote visje ons avondmaal ging worden, maar naar een aantal pogingen om het voor ons alledrie aangenamer te maken, ontstonden er toch een aantal vraagtekens (zeker nadat de vis in kwestie begon te blazen als een kat). Een local kwam een kijkje nemen en vertelde ons dat ik een baby shark aan de haak had geslagen. Jullie begrijpen dat mijn eetlust meteen was verdwenen..

Op de een na laatste dag hebben we een snorkeltour gemaakt waarbij we naar veel beestjes onder water hebben mogen spieken. Ook naar sardientjes etende nurse sharks op twee meter afstand waarbij we - jawel - zelf ook in het water lagen. Ik weet dat ik soms over kan komen als een stoer meisje, maar op dit moment voelde het in ieder geval niet zo ;) Na vier heerlijke dagen bij hostel Yuma´s House hebben we afscheid moeten nemen van dit mooie plekje.

Vanuit Caye Caulker zijn we naar het midden van Belize gegaan waar we een nachtje in San Ignacio hebben geslapen. De volgende dag hebben we een cave tubbing tour gedaan, wat inhoud dat je in een traktorband een rivier afzakt die door vier grotten gaat. Het was een bijzondere ervaring die verbazingwekkend snel voorbij was. Doordat het de voorgaande dagen zoveel had geregend, stond er een sterke versnelling en stonden we na een uurtje weer bij het beginpunt. Ach, weer iets om af te strepen!

Omdat we een zeilboottocht in Lago Izabal (Guatemala) van vier dagen hadden geboekt voor 21 oktober, hebben we in de daaropvolgende twee dagen vooral veel gereisd om op tijd te komen in Rio Dulce. Eenmaal hier aangekomen, bleken de Guatamalteken een stuk minder haast te hebben en waar we ons om 13.30 moesten melden, vertrokken we om 15.00 eindelijk met ons drijvende huisje voor de komende vier dagen. Op motorkracht wel te verstaan, ik geloof dat de zeilen tijdens de trip welgeteld twee keer gehesen zijn. We hebben onderweg (naar het beginpunt) een aantal stopt gemaakt, waarbij de hete waterbron de meest leuke was. Na een half uurtje lopen kwamen we bij een riviertje waar een hete waterval er voor zorgde dat ik onbeperkt kon douchen! Ondanks dat we andere verwachtingen hadden van de tocht, was het voor mij een hele ervaring om vier dagen in dezelfde kleding en op blote voeten rond te lopen! Zelfs op het toilet mocht je geen schoenen aan, wat er voor zorgde dat ik me zo min mogelijk in dit kleine hokje heb bevonden. Heerlijk om ´s ochtends het water in de duiken terwijl de kok in de tussentijd zich bezig houdt met je ontbijt.

Eenmaal weer aangekomen in Rio Dulce zijn we meteen in een bus gestapt die ons naar El Salvador zou brengen. Na een lange stop bij de grens zijn we samen met een moeder en zoon uit Belize in een taxi gestapt naar Santa Ana. Aangekomen in dit stadje hebben we een hotel gezocht, een lekkere pizza to go bij de Pizza Hut gehaald en op bed tv gekeken. ´s Ochtends zijn we naar Playa el Tunco gegaan. Toen we na de zoveelste reisdag met slecht en weinig slapen ´s en drie keer overstappen, eindelijk aankwamen aan het strand.. waren we KAPOT! Veel mensen hebben mij hier van te voren voor gewaarschuwd, maar ik heb het nu ook zelf ondervonden: reizen kan zwaar zijn! Het continue wisselen van plaats en bed, het constant in- en uitpakken van je tas en het vele zitten in de publieke bussen die toch echt bedoeld zijn voor schoolgaande kinderen kleiner dan 1.50m, is - wow - vermoeiend.

Aangezien El Salvador ons tot nu toe nog niet echt gegrepen heeft (mede door de viezigheid hier, en ik ben dit keer niet de enige die er zo over denkt), hebben we ondanks ons voornemen om in Playa el Tunco langer dan een dag te blijven en tot rust te komen, een shuttle geboekt samen met vijf andere hostelgasten die ons direct naar Nigaracua brengt. Het enige minpuntje is de vertrektijd: 03.00 ´s ochtends en wellicht ook de reistijd: 10 uur in totaal. Hopelijk blijft mijn ochtendhumeurtje in dit bedje achter en vinden we in Nicaragua snel een lekker plekje om langer te blijven en vooral heel veel niets doen! We zullen aankomen in het stadje Leon en na voldoende rust daar in de buurt gaan volcanoboarden.

Voor de foto´s verwijs ik jullie graag door naar manonolthof.reismee.nl! [smile]

Knuffel met een kusje, Zita